Infowar

Βλέπουμε ταινίες και τηλεσειρές στο Netflix και το HBO, προσπαθώντας να καταλάβουμε πώς λειτουργεί και πώς δεν λειτουργεί η αμερικανική προπαγάνδα στη βιομηχανία του θεάματος.

Διαφωνούμε με όσους υποστηρίζουν ότι το Facebook είναι πολύ μεγάλο και μονοπωλιακό και πιστεύουμε απλώς ότι είναι πολύ ιδιωτικό.

Φανταζόμαστε τον δημιουργό του, τον Ίαν Φλέμινγκ, ξαπλωμένο στο ντιβάνι ενός ψυχαναλυτή, να θρηνεί την απώλεια μιας αυτοκρατορίας.

Αναρωτιόμαστε τι κοινό μπορεί να έχει ένας διευθυντής στην αλυσίδα καταστημάτων Walmart με τον CEO των Starbucks -- και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Παρακολουθούμε την υπηρεσία να χρησιμοποιεί τον Λούις Άρμστρονγκ, τον Ένιο Μορικόνε και τον Μπόρις Πάστερνακ.

Υποπτευόμαστε ότι στο Ελ Σαλβαδόρ ο νεοφιλελευθερισμός εισήλθε την πρώτη φορά με τις ερπύστριες των αρμάτων μάχης και τη δεύτερη σαν φάρσα με την εισαγωγή του Bitcoin.

Συζητάμε για το Cybersyn, ένα πρωτοποριακό πείραμα που πραγματοποίησε ακριβώς πριν από μισό αιώνα ο σοσιαλιστής πρόεδρος.

Υποπτευόμαστε ότι πριν ο Γουατς κληθεί να απαντήσει στο φιλοσοφικό Γιοκαρίνειο ερώτημα «κιθαρίστας ή ντράμερ;», έπρεπε να επιλέξει και ανάμεσα στη τζαζ και τη ροκ εν ρολ — και επέλεξε την πρώτη.

Αναρωτιόμαστε εάν όσα συμβαίνουν σήμερα στο Αφγανιστάν θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί, αν ο Λόρενς της Αραβίας δεν εμπόδιζε έναν βασιλιά να κάνει παρέα με τον Λένιν.

Συνειδητοποιούμε ότι, στα χρόνια της κλιματικής αλλαγής, το να είσαι παρουσιαστής ενός δελτίου καιρού είναι μια θέση με τρομακτική πολιτική ισχύ.

Υποπτευόμαστε ότι αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να σώσουν τον πλανήτη, αλλά ούτε καν τον εαυτό τους. Θέλουν μόνο να πουλήσουν την πραμάτεια τους.

Κοιτάζουμε ένα αμερικανικό χάρτη του 1930 και συνειδητοποιούμε ότι ορισμένοι καθόρισαν τότε σε ποιες γειτονιές θα κάνει περισσότερη ζέστη σήμερα.

Θυμόμαστε με τον δικό μας μουσικό τρόπο περίεργες ιστορίες για τα 80 χρόνια από την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα – την προσπάθεια της ναζιστικής Γερμανίας να καταλάβει τη Σοβιετική Ένωση.

Με αφορμή την υπόθεση στα Γλυκά Νερά θυμόμαστε παλιές και πολύ παλιές ιστορίες, στις οποίες ο όχλος ζητούσε εκδίκηση από μετανάστες, μαύρους και Εβραίους για εγκλήματα τα οποία ουδέποτε διέπραξαν.

Αναρωτιόμαστε τι σημαίνει να δηλώνεις κομμουνιστής στην αμερικανική βιομηχανία της χιπ-χοπ και παρακολουθούμε ορισμένους φιλελεύθερους να βγάζουν φλύκταινες.

Διαβάζουμε τη νέα έκθεση της οργάνωσης Privacy International, για μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες παρακολουθήσεων και κατασκοπείας στον πλανήτη, και βρίσκουμε ίχνη της στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συνεχίζοντας ουσιαστικά τα μαθήματα προπαγάνδας που ξεκινήσαμε στην προηγούμενη εκπομπή, αναρωτιόμαστε τι σημαίνει να δηλώνεις «Πεζοναύτης της Ενημέρωσης».

Ακούμε δημοσιογράφους του BBC, του CNN και της Deutsche Welle να αναπαράγουν τις επίσημες θέσεις της ισραηλινής κυβέρνησης και ύστερα ακούμε κάποιους ανθρώπους που τους βάζουν στη θέση τους.

Ακούμε τραγούδια για όχι και τόσο φωτεινές στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας, που ίσως και να θυμίζουν σε ορισμένους την πολιτική του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων.

Συνειδητοποιούμε ότι οι γυναίκες βρίσκονταν πάντα στην πρωτοπορία της ηλεκτρονικής τεχνολογίας και των υπολογιστών, αλλά ένα ανδροκρατούμενο οικονομικό σύστημα φρόντιζε να τις πετά πάντα στο περιθώριο.