Infowar

Παρακολουθούμε μία νέα σκηνή Παλαιστίνιων κωμικών που τολμούν να τα βάλουν με θεούς και δαίμονες — και κάποτε κερδίζουν και κάποτε χάνουν.

Ακούμε ένα παιδί που γεννήθηκε σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο στη Λίμα του Περού να μεγαλώνει στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης — και εκεί να δίνει τις μεγαλύτερες ραπ μάχες της ζωής του.

Αναρωτιόμαστε τι θα σκεφτόταν ο Κάφκα αν γνώριζε ότι κάποιοι αγνόησαν την τελευταία του επιθυμία να καταστρέψουν όλα τα έργα του και τον έκαναν διάσημο μετά θάνατον παρά τη θέλησή του.

Παρακολουθούμε την πολιτική διαδρομή ενός από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού και του 21ου αιώνα, και τη βρίσκουμε προκλητικά λίγη.

Συζητάμε για τάγματα εφόδου, δισεκατομμυριούχους και εξαναγκαστική παρακολούθηση της τηλεοπτικής σειράς «The Simpsons».

Ακούμε τραγούδια που έχουν φτάσει στις πρώτες θέσεις των ισραηλινών charts και αναρωτιόμαστε γιατί τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια έχουν μια πολύ συγκεκριμένη αναφορά στην εβραϊκή Βίβλο.

Παρακολουθούμε έναν Iσραηλινό καθηγητή που περιφέρεται στο γρασίδι σαν την κοκινoσκουφίτσα με εγκεφαλικό στο δάσος και υποπτευόμαστε ότι εκφράζει το σύγχρονο πρόσωπο του ισραηλινού κράτους.

Πραγματοποιούμε ένα ταξίδι στην πολιτική και τη φιλοσοφία της μουσικής του χωρίς να ακούσουμε σχεδόν κανένα δικό του κομμάτι -- συζητάμε για τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.

Συζητάμε για τις επτά δεκαετίες ύπαρξης του AIPAC, του ισχυρότερου ισραηλινού λόμπι στην Ουάσιγκτον, και θυμόμαστε ότι γεννήθηκε για να συγκαλύψει ένα έγκλημα.

Αναρωτιόμαστε γιατί όλοι νομίζουν ότι η Γερμανία απολογείται για τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που πραγματοποιεί σχεδόν κάθε 40 χρόνια, ενώ δεν συμβαίνει ποτέ αυτό.

Ακούμε μερικά τραγουδάκια για τα 75 χρόνια του ΝΑΤΟ — μία εξαιρετική ιδέα του επικεφαλής των SS, Χάινριχ Χίμλερ, ο οποίος όμως δεν έζησε για να δει την υλοποίησή της.

Συζητάμε για τους συμβολισμούς από την ολοκληρωτική κατάρρευση της γέφυρας Φράνσις Σκοτ Κι στη Βαλτιμόρη και συνειδητοποιούμε ότι είχε χτιστεί πάνω στους ιδρυτικούς μύθους του αμερικανικού έθνους.

Επανερχόμαστε σε βαριές έννοιες όπως ο ιμπεριαλισμός και σκεφτόμαστε τι σημαίνει να είσαι Κινέζος και να ελέγχεις την πιο επιτυχημένη πλατφόρμα του διαδικτύου στην καρδιά της αμερικανικής αυτοκρατορίας.

Θυμόμαστε τραγουδάκια με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από μία απεργία που δυστυχώς δεν κατάφερε να σώσει τον κόσμο — την απεργία των Βρετανών ανθρακωρύχων απέναντι στη Μάργκαρετ Θάτσερ.

Υποτασσόμαστε στις επιταγές της υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη για την ποσόστωση του ελληνόφωνου τραγουδιού.

Ακούμε τέσσερα τραγούδια για τέσσερις ανθρώπους που έδωσαν τέλος στη ζωή τους καταδικάζοντας απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά κέρδισαν εντελώς διαφορετικό χρόνο στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Θυμόμαστε έναν τραγουδιστή που κάποιοι νόμιζαν ότι είναι επαναστάτης και κάποιοι αντεπαναστάτης, ενώ ο ίδιος απλώς δεν καταλάβαινε ούτε σε ποια πόλη τραγουδούσε.

Ακούμε τραγούδια με τα οποία συμφωνούμε, τραγούδια με τα οποία διαφωνούμε και τραγούδια για τα οποία δεν είμαστε σίγουροι τι ήθελε να πει ο στιχουργός.

Συζητάμε για το φαινόμενο του «shadow banning» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Παρακολουθούμε την ιστορία της Υεμένης και των Χούθι, αναζητώντας εκείνες τις πληροφορίες που δεν μεταδόθηκαν από τα διεθνή μέσαν ενημέρωσης.