Pargar

در ادامه ی دو بحث پیشین پرگار در مورد میراث رضاشاه پهلوی و وضعیت کنونی جریان منتسب به نظام پادشاهی، در بحث این هفته ی پرگار می پرسیم سیاست های حکومت شاهنشاهی تا چه حد در شکل گیری فضای فرهنگی پیش از انقلاب ایران سهم داشت. رواج غرب ستیزی و ارتقاء بومی گرایی تا چه حد ناشی از سیاست های فرهنگی حکومتی بود که، به نحوی متناقض، خود به دولت های غربی تکیه کرده بود؟

چهل سال پس از شکست سنگین بر اثر انقلاب ایران، آیا جریانی که منتسب به نظام پادشاهی ست توانسته خود را از نظر فکری و سازمانی بازسازی کند؟ چالش های درونی این جریان و موانع پیش روی آن چیست؟

عربستان سعودی شاهد موجی از اصلاحات اجتماعی و اقتصادی‌ست که از اراده‌ی محمد بن سلمان سرچشمه می گیرد. یکی از مهمان های برنامه می گوید این بهترین شانس عربستان برای تبدیل شدن به یک جامعه ی مدرن با اقتصادی مستقل از نفت است. آیا چنین است؟

استدلال رایج اسلامی در نهی همجنس‌گرایی این است که همجنس‌گرایی طبیعی نیست و آنچه که طبیعی نیست اخلاقی نیز نیست. یکی از مهمان های برنامه می گوید از آموزه های اسلامی چنین چیزی استخراج نمی شود. نظر شما چیست؟

ولادیمیر پوتین کیست و روسیه‌ی تحت رهبری او به کدام سو می رود، حکومتی اقتدارگرا که شیوه‌ های اتحاد شوروی را در لباسی تازه احیا می کند یا مملکتی مدرن که می تواند مقتدرانه در مقابل آمریکا و متحدانش قد علم کند؟

کار رسانه چیست؟ انتقال اطلاعات و عقاید؟ در این صورت آیا می توان ایده‌ها، گروه‌ها یا اشخاصی را از رسانه حذف کرد؟

در علوم سیاسی گفته می‌شود ترکیب نظام سیاسی قوی با جامعه‌ی ضعیف زیانبار است اما آنچه به مراتب خطرناکتر است نظام سیاسی ناکارآمدی است که در کاربرد خشونت کارآمدی نشان می‌دهد آن هم در مقابل جامعه‌ای که چندان قوی نیست که تلاطم‌های سیاسی خشن را تاب بیاورد. شاید در پس هشدارهای تحلیل گران سیاسی از جمله شماری از اصلاح‌طلبان در مورد امکان غلتیدن ایران به مدار مخرب خشوت چنین تحلیلی نهفته باشد. در کنار این عوامل البته شرایط جهانی و خطر ناشی از بعضی قدرت‌های منطقه‌ای هم از نظر دور نمی‌ماند. آیا ما با چنین معادله‌ای روبرو هستیم؟ جواب شمار دیگری از تحلیلگران و فعالان سیاسی منفی است. به نظر آنها جنس جامعه‌ی ایران، نوع ناسیونالیسم ایرانی، تجربه‌ای چون انقلاب ایران، که آموزه‌های آن پرهزینه بوده، و عوامل دیگر مقایسه‌ی ایران با سوریه را منتفی می‌کند در برنامه‌ی این هفته مهمان‌هایی داریم که دو سوی این بحث را نمایندگی می‌کنند. مهدی نوربخش، تحلیلگر سیاسی، معتقد است که جامعه‌ی ایران آنقدر ضعیف نیست که از هم بگسلد و هشدار نسبت به امکان سوریه‌ای شدن ایران بی مورد است. اما علی حاجی قاسمی، جامعه‌شناس، اعتقاد دارد که گسل‌های خطرناک در ایر

آیا بشریت در سراشیب تمدنی‌ست؟ آیا آنچه در سیاست و فرهنگ و اجتماع می‌بینیم از زوال تمدن بشری حکایت می‌کند؟ اگر چنین است، چاره را کجا باید یافت؟

اقتصاد ایران چگونه اقتصادی ست؟ جنگ بر سر منابع و امکانات و قدرت توسط نهادهای سیاسی و نظامی باعث نشده توصیف اقتصاد ایران با نظریه های کلاسیک ناکافی باشد؟ در این صورت با چه ابزارنظری می توان اقتصاد ایران را توصیف کرد؟

به اعتقاد یکی از مهمان های این هفته ی پرگار، خلیل ملکی، از پیشگامان چپ در ایران، یک روشنفکران اصیل و یک استثنای بزرگ بود. آیا چنین است؟ خلیل ملکی کیست و آیا درخور چنین تجلیلی هست؟

تا ایران مسئله ی تخاصم با اسراییل را از سر راه برندارد نمی تواند به بهبود روابط با غرب امید داشته باشد. گره اصلی نه رابطه ی ایران و آمریکا بلکه نحوه برخورد ایران با اسرائیل است. آیا با چنین حکمی موافقید؟

رابطه‌ی ثروت با دزدی در نگاه مردم غالبا رابطه ای انکارناشدنی ست. "باید جایی دزدی کرده باشد"، بیان بی تعارف چنین ذهنیتی ست. این ذهنیت از کجا آمده؟ از زیست روزمره‌ی مردم؟ ولی این مشاهده تا چه حد تسری می یابد و نگاه مردم در مورد منشا و راه های ثروت اندوزی را مخدوش می کند؟ این نگاه بیانگر چه تصوری از عدالت است؟

استدلال های فلسفی در مورد پرهیز از گوشت نسبتا جدید است. از جمله ی این استدلال ها یکی این است که جانوران مثل انسان حق دارند. کم و کیف این حق محل مناقشه است اما مبنای آن این مشاهده ی ابتدایی ست که جانور هم مثل انسان درد و رنج می کشد. آیا این استدلال می تواند شما را به کم مرتبه بودن عمل گوشتخواری ترغیب کند؟

احساس ملت‌های عرب نسبت به ایران چیست؟ آن دسته از دولت‌های عربی که با ایران ناهمساز هستند تلاش می‌کنند بر احساسات ضد ایرانی ملت‌های خود تکیه کنند. ولی آیا اعراب نسبت به ایران احساس خصومت می‌کنند؟ یکی از مهمان‌های بحث این هفته در فصل جدید پرگار معتقد است ملت‌های عرب به ایران علاقه دارند ولی ایرانی‌ها از این علاقه خبر ندارند. مهمان‌ها، کاملیا انتخابی‌فرد، نویسنده و ستون نویس نشریاتی چون الاهرام و لوموند دیپلماتیک، و علم صالح، استاد مطالعات خاورمیانه در دانشگاه لنکستر بریتانیا.

علم ژنیتک ما را به کجا می‌برد؟ توانایی ما را افزایش می‌دهد و انتخاب‌هایمان را بیشتر می‌کند یا به گفته‌ی یک فیلسوف معاصر باعث می‌شود "جایگاه خدایی" برای خود در نظر بگیریم و در اموری دست ببریم که کار خداوند است؟ مازیار اشرفیان بناب، عرفان ثابتی و امین مقدم در این باره گفتگو می‌کنند.

لهجه در ایران مایهٔ خنده و شوخی است. فارسی را به لهجهٔ ترکی و کردی و لری حرف زدن ناخوشایند شمرده می‌شود. چرا؟ می‌توان لهجه را از حصار تنگ تعصب‌های رایج آزاد کرد؟ چند در صد از ما و شما بینندگان این برنامه، در ضمیر خود لهجه را مایهٔ سرافکندگی نمی‌دانیم؟ چه سهمی از ما کماکان از لهجه‌ای که با آن بزرگ شده‌ایم حرف می‌زنیم و در آن لهجه راحتیم؟ چه سهمی از ما از سر تلاش یا در روندی ناخودآگاه لهجهٔ خود را فراموش کرده‌ایم؟ بدیهی است که این سوال‌ها دربارهٔ زبان نیست. کمابیش اتفاق نظر هست که این ماییم و محیطی که در ساختن آن سهیم بوده‌ایم که زبانی را و لهجه‌ای را مایهٔ سرافکندگی و خنده و شوخی می‌کند. آنچه که درباره‌اش اتفاق نظر کمتری هست این است که آیا باید نگران حفظ لهجه‌ها بود یا نه؟ می‌توان تمایز و گونه‌گونی لهجه‌ها را از فضحیت تبدیل کرد به فضیلت و می‌توان از این طریق لهجه‌ها را نجات داد؟ این موضوع را با سه کار‌شناس برنامه در میان می‌گذاریم: شروین فرید‌نژاد زبان‌شناس در دانشگاه گوتینگن آلمان، پلت سامولیان جامعه‌شناس زبان در دانشگاه پاریس و خداداد رضاخانی تاریخ‌نگار در دانشگاه لندن

آیا انطباق اهداف آمریکا در مورد حکومت ایران با اهداف بخشی از مخالفان جمهوری اسلامی، نمی‌تواند زمینه‌ی نزدیکی آنان به آمریکا را فراهم کند؟ در شرایطی که از اپوزیسیون یکدست خبری نیست و آمریکا هم بیشتر به اهداف خود علاقمند است تا منافع ایران، چنین همگامی به کجا می‌انجامد؟ این بحث، که پیش‌تر یک بار پخش شده است، در یکی دو سال اخیر با سیاست‌های دولت ترامپ در مورد ایران اهمیت بیشتری یافته است.

آیا دین ستیزی و سکولاریسم ستیزه‌جو، فضای فکری در میان روشنفکران ایرانی را مسموم کرده است؟ بی‌دلیل نیست که در چند سال اخیر، سکولاریسم و آینده سکولار برای ایران، به یکی از کانون‌های بحث روشنفکران ایرانی اعم از مذهبی و غیرمذهبی تبدیل شده است. جدایی نهاد دین از حکومت در صدرخواست‌های معترضان به حکومت دینی قرار گرفته است. سی سال حکومت دینی نتیجه‌یی جز این نمی‌توانست داشته باشد. اما طرفه اینکه این خواست مشترک، یعنی نظام سیاسی سکولار، باعث نشده بحث درباره سکولاریسم مخالفان حکومت اسلامی را به یکدیگر نزدیک کند. چرا؟ در پنل اول اسماعیل نوری علا نویسندهٔ دو کتاب درباره سکولاریسم و سردبیر نشریه اینترنتی سکولاریسم نو و مهدی خلجی پژوهشگر مطالعات اسلامی و نویسنده کتاب نظم نوین روحانیت در ایران به سوالات مخاطبان خود در پنل دوم، آنجلا نوبهار و هماد جمشیدی پاسخ می‌دهند. این بحث یک بار دیگر پیش از این پخش شده است.

هنوز نمی‌توان در مورد آینده‌ی اعتراض‌هایی که از اوایل دی ماه شهرهای ایران را درنوردید اظهار نظر قطعی کرد. از جمله، نمی‌توان گفت این اعتراض‌ها در چه شرایطی ممکن است دوباره حالت انفجاری روزهای اول را به خود بگیرد. اما تحلیل‌گران داخل و خارج کشور در چندین قضاوت سهیم‌اند. اول اینکه دلایل ریشه‌ای این اعتراض‌ها برجاست و به این ترتیب حس سرخوردگی و عصیان جمعیت معترض زیر پوست جامعه باقی‌ست. دوم اینکه بخش عظیمی از ناراضیان که در طبقه‌ی متوسط شهری متمرکزند به این اعتراض‌ها نپیوستند. در برنامه‌ی ویژه پرگار که به طور زنده از استودیوی خبر ما پخش می‌شود خواهیم پرسید آیا این تحلیل که طبقه‌ی متوسط به این اعتراض‌ها ملحق نشد صحیح است و اگر چنین است دلایل آن را در چه باید جستجو کرد. خواهیم پرسید آیا طبقه‌ی کارگر به این اعتراض‌ها پیوست یا نه. و خواهیم پرسید آیا می‌توان شرایطی را و روزی را متصور شد که جریان‌های مختلف اعتراضی به هم بپیوندند؟ ولی آیا جمهوری اسلامی‌ منابع قدرت و امکاناتی ندارد که بتواند با توسل به آنها مانع تحقق چنین اتحادی شود؟

مهدویت از چه زمانی و با چه انگیزه‌هایی به یک نظریه‌ی مدون تبدیل شد؟ مهدویت، شیعه را سیاسی کرد یا نظریه‌ی انتظار که از آن برخاست شیعه‌ی غیرسیاسی را تقویت کرد؟ در نظریه‌ی مهدویت می‌توان رد خشونت سیاسی را دید یا مهدویت با غیرسیاسی کردن اسلام شیعی آن را از خشونت دور کرد؟ بحث این هفته در مورد مهدویت با مهمانان برنامه در میان می‌گذاریم:در پنل اول: • عبدالعزیز ساشادینا، استاد علوم دینی در دانشگاه تورنتو و نویسنده دو کتاب درباره مهدویت در اسلام شیعی • سعید امیرارجمند استاد دانشگاه استونی بروک در نیویورک در رشته جامعه‌شناسی و نویسنده چند مقاله، و کتابی درباره تطور مهدویت از آغاز تا قرن بیستم در پنل دوم: • شمیم پاکزاد استاد دانشگاه در رشته مهندسی عمران • احسان مقدسی دانشجوی انسان‌شناسی در بوستون آمریکا